هفتمین ماهگرد نازنینم

.. عزیز دلم مبارکت باشه.هفتمین ماهگردت .ما شاهین شهر منزل بابا بزرگ ابراهیمتیم و تو اینجا کلی بهت خوش گذشته.خصوصا عمه ها یه لحظه رهات نمیکردن و یا باهات بازی میکردن یا تو بغلشون تو حیاط این ور و اون ور میبردن.ججونم خوب حالا از تغییرات این مدتت بگم. امشب که ۵شنبه هستش ،شما از ۱شنبه همین هفته خوابت تغییر کرده و دیگه هرچقدر سعی کردم توی پتو با بابایی نمیخوابی و اونقدر خودتو خسته میکنی تا بیهوش میشی الهی بمیرم که اینقدر خودتو اذیت میکنی و من و بابا هر چقدر سعی کردیم نتونستیم بخوابونیمت. موهاتم بلند شده اونقدر که سر خوشفرمت مشکی شده و بیشتر از بیش دوسداشتنی تر شدی.جووونم وای امی جونم از بلند شدنت بگم که با اون دستای کوشولو و خوشگلت چطور سعی میکنی به یه جا دستتو بگیری و بلند بشی و زانوهات هنوز اونقدر جون نداره و میلرزه اما تو مصمم بلند میشی و مثل لرزونک میشی و باید نفر دومی کاملا مراقبت باشه که نیوفتی.همشم دوس داریایستاده بازی کنی و این ور و اون ورو نگاه کنی .این یه ۱۰روزی که مامان مهری اومده بود پیشمون همش باهات ایستاده بازی کرده و توپ بازی و قایم باشک بازی میکرد و تو کلی حالشو بردی. امروز عصرم رفتیم با بابایی برات کلی لباس و جفجغه های رنگی و لیوان ابمیوه خوری و چند تا دیگه دندون گیر گرفتیم .وقتی برگشتیم کلی دلت برام تنگ شده بود و با وجودی که یه ساعت از رفتنم گذشته بود تا منو دیدی بیشتر زدی زیر گریه و من تندی لباسامو عوض کردم و بغلت کردم.اخ چه کیفی داشت بغل کردنت .مامان بیشتر دلش برات تنگیده بود.... از شمال که برگشتیم تنها ۲،۳بار دیگه بابا بابا گفتی ودیگه نگفتی.نمیدونم چرا الهی فدات بشم من.